Nummer 153
Goedemorgen, Oké, klaar met de persoonlijke mumbo jumbo. Tijd om de tanden eens lekker in de politiek te zetten. Want godverdomme, wat maken we er een lekker potje van. En mijn simpele ziel ziet eigenlijk een heel groot, terugkerend thema. Niet alleen in de politiek, maar ook op m’n werk, in de buurt, in ons hele land. We zitten er vol van. We zijn door de verleidingen van techreuzen en hun producten als makke schapen achterover gaan leunen. We klampen ons vast aan wat er altijd al was, zodat we vooral niet hoeven te veranderen. We schuiven alles liever vooruit dan onze tanden er écht in te zetten. Maar hallo! We herinneren ons Darwin nog, toch? Het zijn niet de sterkste of slimste die overleven, maar zij die zich het beste aanpassen. Adapt or die. Toch gedragen we ons alsof alles vanzelf wel goedkomt. Alsof AI en robots onze last gaan dragen en onze levens gaan verbeteren. Sorry hoor, maar dat is hetzelfde als weten dat je gaat verhuizen en dan maar besluiten die lekkende kraan te laten zitten. Je Netflix’t lekker weg, vreet je vol en wacht op de sleuteloverdracht. Lekker voor de volgende bewoners. Je kent ze toch niet. Maar deze volgende bewoners zijn onze kinderen, en daar hebben we wél een goede band mee. Fuck. Dus kappen met shit voor ons uitschuiven. Kappen met werk dat alleen maar het ego streelt terwijl we in dezelfde soep blijven roeren, keer op keer, elke nieuwe ronde maar weer een beetje peper en zout toevoegen. Echte verandering ontstaat pas als we het echt anders gaan doen. Oude soep de deur uit, verse ingrediënten. Geen cosmetisch gerommel in de marge van box 3 uit een achterhaald belastingstelsel. Gewoon een leeg A4’tje pakken en opnieuw beginnen. Simpel. Begrijpelijk. Met lef. Niet Peter Jan Rens van stal halen voor een knullig oud-Hollands spelletje ‘doet-ie ’t of doet-ie ’t niet’ rondom de huurbevriezingen. Maar een structurele oplossing bedenken waar iedereen in gelooft. Het echte werk doen. We moeten weer vertrouwd raken met verandering. Vernieuwing, luisteren, bijsturen. Alleen zo ontstaat revolutie. De vergeetachtige kameleon Rutte ging voor zijn visie naar de oogarts. Maar visie? Daar ontbreekt het aan. Geen tien punten die hetzelfde zeggen. Geen radicale grenzen dicht. Maar een plan. Concrete actie. Een manier om te dealen met de realiteit. Een stip op de horizon. Iets om zo sterk naartoe te leven, als ik hunker naar mijn zomervakantie. Daarom stemmen we deze verkiezingen niet alleen op een partij. Laten we ook stemmen op jouw gedroomde coalitie. Om de teleurstelling voor te zijn. Want samenwerken moeten we toch in dit polderland. Ik bedoel geen hele formatie vooraf, maar wel duidelijke lijnen: een rechtse variant, een centrum rechtse, een centrum-linkse en een middenvariant. Iets om die stroperige achterkamer processen te versnellen. Want we kunnen niet meer wachten. Het is tijd voor actie. LYLT Op dit moment heb ik 107 leden op Substack. ️🔥 Daar willen we natuurlijk 120 van maken, minstens. Help mee door Nieuwsgierig te delen. Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
|
