Nummer 162
Goedemorgen, Er is geen plek op aarde waar ongemak zó institutioneel is als in de sauna. Want waar anders zeg je met een hele groep mensen die je niet kent: Hier komen alle mislukte tattoo-keuzes, versleten badjassen en agressieve badslippers samen. Alles wat je in de rest van het leven probeert te vermijden, zit hier bij elkaar in één oase. Ik ben ondertussen al vaker geweest. Het is rustgevend. Echt. Maar ook raar. Heel raar. Je probeert ontspannen te zitten, maar er is geen houding die niet raar is als anderen ook de sauna binnenkomen. Iedereen doet alsof ze nonchalant, volledig zen met hun eigen naaktheid zijn. Maar dat ben je niet. Je bent diep van binnen bezig met elegant lopen, terwijl je weet dat er gekeken wordt naar wat er tussen je benen hangt. Ja ja, jij kijkt zogenaamd niet naar anderen. Maar natuurlijk kijk je. Iedereen kijkt. Naar de littekens. Die rare gothic tattoo. Is dat nou een navelpiercing op leeftijd? Zoo, die heeft een flinke. En kijk dan, haar borsten loensen. Dan heb je nog de ultieme sauna flex. De alfa-naakte. Die ene man die altijd op hetzelfde bedje ligt. Langs het looppad. Volledig zen met z’n alles behalve indrukwekkende formaat. Hij ligt daar, benen wijd, als de leider van het loshangende leven. Hij heeft zich overgegeven. Achter hem vormt ondertussen de rij voor de opgieting. Mensen die zich vrijwillig laten bewapperen door een overgepassioneerde saunameester. Met een handdoek, waaier en etherische oliën. In duizend bewegingen. Als een rituele dans ergens tussen strafkamp en selfcare. Allemaal voor dat ijsje achteraf. En dan die man. Boven, op het hoogste bankje, zit hij. De opperzweter. De man die altijd bovenin zit. Daar waar het te heet is voor normale mensen. Hij zweet niet. Hij straalt. Hij kijkt neer op de zwakkeren onder hem. Het volk op de onderste bankjes. Die losers met hun handdoek dubbelgevouwen onder hun billen. De sauna is raar en ontspannen tegelijk. Je laat je telefoon achter in je kluisje. Je gooit alles los. Letterlijk. Je hebt niets om je achter te verschuilen. En dan zie je het ineens. In een wereld vol gefilterde lichamen is dit misschien wel de laatste plek waar we het echte lijf nog onder ogen zien. Zo zen. Volgende week weer? LYLT Ik ben op vakantie, deze week geen links. Na mijn vakantie komt Nieuwsgierig terug in een nieuw jasje.
|
