Nummer 166

Goedemorgen,

Als ik wakker word lig ik op mijn rug. Mijn mond voelt droog. Ik draai op mijn zij om te kijken hoe laat het is. Ik word al een paar weken uit mezelf rond 05:50 wakker. Dus heb ik bedacht om dan ook maar gewoon uit bed te gaan. Ik glij zo geruisloos mogelijk uit de dekens. Ik sta in mijn onderbroek en geef m’n slapende zeebenen twee seconden om te zoeken naar vastigheid.

Ik grijp de klink van de slaapkamerdeur en trek ‘m open. Ik hoop vurig dat de deur niet kraakt of piept. Het laatste dat ik wil is Kim wakker maken. Het is nog donker. Mijn ogen wennen langzaam aan het beetje licht dat ik zie. De trap kraakt zoals altijd maar op een of andere manier klinkt het eerste geluid van de dag altijd veel harder. Ik heb mijn sportkleren gisterenavond al beneden gelegd, ik hoef het alleen maar aan te trekken.

Mijn laptop staat klaar op tafel. Ik zet op m’n telefoon de wekker en ga als eerste ding in mijn nieuwe routine 10 minuten schrijven. Gewoon freewriten. Alles wat er in me opkomt. Niet corrigeren, maar leeglopen. Dit voelt fijn, die eerste connectie met mijn creatieve zelf, meteen als ik wakker word. Ik lees het nooit terug.

De wekker gaat en ik stop midden in een zin met typen. Ik klap de laptop dicht en zet een nieuwe timer, dit keer voor 10 minuten meditatie. Geen begeleide sessie, gewoon 10 minuten stilte en kijken wat er in mijn hoofd, hart en onderbuik gebeurt. Observeren. Lang probeerde ik met meditatie een soort doel te halen, maar dat hoeft helemaal niet. Je moet het toelaten. Loslaten eigenlijk, oefening baart kunst, zullen we maar zeggen.

Als de timer gaat sta ik op, nog steeds bewust van alle geluiden die ik niet wil maken. Hardloopschoenen aan en naar buiten. Nu weet ik dat ik Kim wakker maak met het geluid van de poort. Sorry schat. Mijn hoofd is er nog niet aan toe, maar mijn benen gaan vanzelf. 1,5 kilometer hardlopen. Makkelijk binnen 10 minuten te realiseren. Zo heb ik al een week of 3 elke ochtend een half uurtje helemaal voor mezelf. En ik ga er lekker op.

Maar ergens in het proces, en dit overkomt me vaker. Wordt het middel, opeens een doel. Een lichte obsessie. Zo schrok ik maandag wakker, op de wekker zag ik 06:05. Ik sprong snel het bed uit om mijn routine te beginnen. Zelfde riedeltje. Bed uit, zachtjes, geen geluiden, de krakende trap af, sportkleren aan en laptop in de aanslag. Ik tikte in het voorbijgaan op mijn telefoon. Huh.

Zag ik dat nu goed?! De tijd: 01:32. Fuck. Ik heb half slapend m’n wekker verkeerd gelezen.

LYLT

Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch

Haters are gonna hate. Maar dit is een behoorlijk overtuigend pleidooi tegen het gebruik van AI.
Want er gaan grote geruchten dat er binnenkort een instorting van de aandelenmarkt aankomt omdat de AI bubbel barst?
Geen zin om dat helemaal te lezen, deze VPRO Tegenlicht docu geeft ook meer inzicht. Daarnaast is Andy Xie, de Chinese econoom in deze docu ook heel fijn om naar te luisteren. Gek genoeg heb ik nog nooit iemand de tech scene in de VS zo plat en eenvoudig horen beschrijven.
Op deze nieuwe revolutie in het onderwijs, Alpha Schools, krijgen kinderen elke dag twee uur dedicated met een iPad via AI les, in hun eigen tempo. Haha jaja, het contrast met bovenstaande bullets ontgaat me niet. Maar goed, met AI werken ze aan precies dat wat zij nodig hebben. De overige uren werken ze aan hun life skills, ondernemen ze gezamenlijke challenges en worden ze klaargestomd voor de leven. Ik ben geïnteresseerd.
Deze, sarcastische, uiteenzetting van het nieuwe Amerika is even schrikken. En tegelijk angstig realistisch.
We blijven nog even in Amerika, ik luisterde van de week een podcast interview met Gavin Newsom. Gouverneur van de staat Californië. Californië zou, als het een land was, op plek 4 staan van de grootste economieën ter wereld. Hij maakt grote kans om democratische presidentskandidaat voor de volgende verkiezingen te worden. En zijn social presence geeft Trump een heerlijk koekje van eigen deeg.
Op zoek naar een creatief (business) idee, dit lijstje helpt je lekker op weg.
Deze video van KPN samen met zangeres S10 heeft een goede boodschap:
Ik ben het zo ontzettend eens met dit stuk uit Vrij Nederland: "Iedereen lijkt op elkaar. Het is alsof we niet meer zelf nadenken, maar een volgzaam onderdeel worden van trends en van het algoritme." Al ben ik net zo goed slachtoffer van het systeem ben ik bang.
Dit is een stuk om je tanden even in te zetten. Maar zeer de moeite waard. Wie vertrouw je meer, je vrienden of je apps?
Afgelopen week was het alweer 24 jaar geleden dat twee vliegtuigen midden in Manhatten de wereld op zijn kop zette. Een uniek kijkje in de hoogtijdagen van de Twin Towers.
De aller-eerste desk dive bij de NPR Tiny Desk Concert is een feit. Hardcore muziek met een live-band is van een heel ander level.

Sent with Rumicat - Meow!

Start your own newsletter for free