Nummer 168
Goedemorgen, Ik heb ‘t al vaker gezegd. Het gaat te goed met ons. Dat is de reden dat we niet, zoals we nu eigenlijk zouden moeten doen, massaal dichter bij elkaar komen om de grote problemen van nu te tackelen. Er is een serie over. Je leest erover in deze blog, of het staat beschreven in dit boek. De kloof is te groot aan het worden. Daardoor ervaren we nu niet meer dezelfde problemen. Het gat tussen rijk en arm groeit en welvarende mensen staan gewoon niet meer met beide benen op de grond. Doordat ze hun, al dan niet zelf verdiende, middelen inzetten om alle frictie uit hun leven te kopen. Als je priority reist, hoef je niet in de rij bij de douane en ervaar je gewoon niet dezelfde pijn als de rest. En dat is nog een makkelijk voorbeeld. Als je in staat bent om te betalen voor periodieke prescans. Loop je niet om de haverklap het ziekenhuis in en uit. En voel je niet hoe de zorg uit zijn voegen barst. Als je de luxe hebt om buiten de spits te reizen. Of helemaal niet naar kantoor hoeft. Heb je niet in de gaten wat een puinhoop het op de snelwegen kan zijn. Als je de luxe hebt om een ton te overbieden op een huis. Ken je de pijn niet van de starters die hun hele leven alles zelf voor elkaar hebben moeten boksen en blij zijn dat ze überhaupt net de vraagprijs op kunnen hoesten. Als je boodschappen thuis laat bezorgen en je niet druk hoeft te maken om de rekening. Dan kijk je er echt anders tegenaan dan de moeder die naast haar baan 2 kinderen moet voeden en niet meer weet hoe ze de gezonde keuzes moet blijven maken in een overvolle supermarkt terwijl de snelle, goedkopere keuzes vooraan liggen in de schappen. Geld stelt je in staat om veel van de frictie uit het leven te kopen die andere mensen wel voelen en ervaren. Geen wonder dat belasting betalen dan voelt als diefstal: je ziet niet meer waarom jij zou moeten bijdragen aan een systeem waarvan jij, persoonlijk, de pijnpunten niet meer voelt. Je leeft in je eigen bubbel, je eigen straatje, waar iedereen hetzelfde normaal vindt. Zo zie je de stromingen ontstaan in het straatbeeld. Er zijn meer bubbels dan in Def P's Bubbelbad. Kijk eens om je heen. Dat is je bubbel. Je lekkere, comfortable, heerlijke, warme, snuggy bubbel. En we komen er steeds moeilijker uit. Als de rechterbaan van de snelweg waar zoveel vrachtwagens overheen gereden hebben, zakken we verder en verder weg in het spoor dat we zelf gemaakt hebben. Het is tijd om weer met beide benen op de grond te staan. Ga eens in de rij staan. Doe zelf boodschappen. Zit eens in een wachtkamer. Dan zie je hoe het echt gaat. LYLT Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
|
