Nummer 171
Goedemorgen, "all of humanity’s problems stem from man’s inability to sit quietly in a room alone." Ken je die quote? Hij zou oorspronkelijk te herleiden zijn aan Blaise Pascal. Geen idee wie dat is. Maar al sinds de eerste keer dat ik deze zin tegengekomen ben, geloof ik wel dat dit waar is. Onze aandacht wordt gekaapt. En zolang we niet in staat zijn om ons weer te vervelen. Gewoon alleen in een ruimte te zitten. Zonder prikkels, zonder al die afleiding. Winnen de kapers. Dat is dus echt moeilijker dan ik dacht. Doe maar eens. Zet je wekker op 20 minuten. Jij denkt 20 minuten, makkie, dat dacht ik ook. Maar ok, leg je telefoon ff in de andere kamer en ga gewoon op de bank zitten tot de wekker weer gaat. Ik deed dat van de week. Woensdagavond, alleen thuis. Ik had nog anderhalf uur voordat ik mocht invallen voor Kim bij padel dus ik dacht, let’s try. Wekker gezet, telefoon op ‘t aanrecht. Plof op de bank. Dit moest goed komen. Een paar keer diep ademhalen. Rustig zitten en wachten. Ondertussen beginnen de eerste gedachten zich aan te dringen. “Ik moet nog lampjes bestellen boven de eettafel.” “Wat ga ik dadelijk koken.” “Owja, de inkt van de printer is op.” “Ik kan ook even stofzuigen.” “Hoe zit het eigenlijk met de laatste peilingen?” “De WTW boven geeft weer een storing, dat moet ik ff uitzoeken.” Als golven die in een herfststorm over elkaar heen tegen de kust beuken. Zo komt de onrust in mij op. De neiging om op te staan. Even kijken hoeveel tijd er al verstreken is. Of gewoon een van die taakjes uit te voeren. Ik moet nog zoveel doen. Pak gewoon je telefoon. Dat houdt even aan. Ik blijf rustig op m’n plek. Volhouden nu. En na een paar minuten voel ik een verandering. M’n hoofd ziet langzaam in dat het dit gevecht niet gaat winnen. De dopamine shot die hij dacht nodig te hebben, voelt ineens wat verder op de achtergrond. De storm gaat liggen. De zee kalmeert. Oew, dat is best lekker. Zo lekker zelfs, dat ik heel even in een kleine slaap val. Heb ik weer. Al is dat volgens dit totaal niet onderbouwde artikel stiekem wel te verklaren. Ik schrik even later wakker. Het twijfelen begint. Ik denk dat ik m’n wekker niet goed gezet heb. Hij is niet afgegaan. Kan niet anders, volgens mij is er al een uur voorbij. Maar ik herken dit. Dit is weer m’n hoofd dat probeert beweging te forceren. Ik blijf zitten en na een tijdje gaat m’n wekker. 20 minuten. Check. Nu jij. Laat me vooral ff weten hoe het ging. Vind ik leuk om te horen. LYLT Vind je dat iemand anders deze mail ook moet lezen? Stuur deze dan door. Heb jij de deze mail doorgestuurd gekregen? Schrijf je dan hier in. Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
|
