Nummer 176

Goedemorgen,

Van de week zat ik in weer zo'n nieuwe Bossche tent. Mooie styling, fijne stoelen, perfecte Instagram-verlichting. Maar ik voelde het niet.

Hoewel er in ’t Bossche de ene na de andere nieuwe zaak opent, ontstaat er toch een soort eenheidsworst. Niet omdat mensen massaal hun dromen najagen, maar omdat een handvol horeca-tycoons de stad bestuurt alsof het één groot franchise-monopoly is. Nieuwe zaken zijn steeds minder nieuwe ideeën, maar vooral nieuwe locaties.

De DIT-vibe is nooit ver weg bij Jacques. Tonijnpizza op de kaart verraadt direct een zaak van Kees. CouCou opent net vers in Empel. Faran opent z’n tweede, Breton draait nu ook een tapas-tent. Je ziet meteen dat er een interieurarchitect is aangehaakt om het gevoel van eigenheid in te kopen. Wat knap gedaan is. Maar het voelt… geproduceerd.

Er is een reden dat Bruna nooit Heinen vervangt, net zoals Gall & Gall nooit Proef wordt. Je voelt het verschil tussen iemand die zijn ziel erin stopt, of iemand die zijn netwerk erin stopt. Neem 'n voorbeeld aan Frans bij Picasso.

Dat vind ik jammer. Want de mooiste zaken komen van mensen die zelf in de keuken staan, zelf op de vloer knallen, met rode wangen komen vragen of alles naar wens is. Niet om je rekening onnodig te plussen, maar omdat ze niet anders kunnen. Die energie kun je niet kopiëren. Ook niet met een goedbetaalde bedrijfsleider of een moodboard vol met designlampen.

Sinds wanneer is 1 succesvolle zaak niet meer genoeg? Waarom die eindeloze drang naar meer, groter, sneller? Horeca als scale-up. Bourgondisch kapitalisme. Het is een kunst om op tijd c'est ça te zeggen.

Vorig jaar was ik in Delft bij Lakila en dacht: ja, zo voelt het wanneer iemand z’n droom ademt. De eigenaar stond te zweten, maar vond toch tijd om even bij elke tafel te kijken. Om te checken of je het wel echt naar je zin had.

Ga eens naar Lakila. Kom terug naar Den Bosch. Ga in zo'n nieuwe zaak zitten. Vraag jezelf dan af: voelt dit als iemands droom? Of als iemands bijzaak?

LYLT

Vind je dat iemand anders deze mail ook moet lezen? Stuur deze dan door.

Heb jij de deze mail doorgestuurd gekregen? Schrijf je dan hier in.

Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch

Een ode aan posten op Instagram alsof niemand anders kijkt.
Dames en heren, dit is hoe je een onlineshop voor verlichting maakt. Ga gewoon even naar de shop en speel rechtsboven met het knopje light. Amen.
Mensen met een eigen vliegtuig betalen geen belasting over hun brandstof. Dat bracht deze man op een idee.
"Oxfam revealed that the net worth of the 10 richest US billionaires grew by $698bn in the past year. That money alone, the increment in the wealth of 10 people, is almost 10 times the annual amount required to end extreme poverty worldwide."
Op zoek naar wat nieuwe creativiteit? Simpel, je hoeft alleen maar de landsgrenzen over te gaan. Er komt wel wat meer bij kijken dan op een camping baguettes bunkeren. Je moet je namelijk wel een beetje onderdompelen.
Haha pure chocolade snobs opgelet, jullie worden allemaal even flink te kakken gezet in deze commercial.
Stress maakt meer kapot dan je lief is. Tenzij je goed weet hoe je ermee om kunt gaan.
Echt minder online zijn is niet makkelijk. Dit stuk geeft praktische tips.
Ik had alles al ingepland. Maar ik moest het toch nog even terughalen om dit pareltje toe te voegen. Wat een wijze les en zo belangrijk om even bij stil te staan dit.

Zag jij meteen dat dit een schilderij is?

Hieronder kun je Nieuwsgierig delen!

Sent with Rumicat - Meow!

Start your own newsletter for free