Goedemorgen, Ik haat feestdagen. Niet de dagen zelf. Kerst is prima. Verjaardagen kunnen leuk zijn. Oud & Nieuw heeft z'n momenten. Maar wat ze met me doen. Dat haat ik. Feestdagen zijn voor mij checkpoints. Spiegels die me dwingen om terug te kijken. Elke keer zie ik hetzelfde: de vooruitgang die ik wilde maken, is er niet. Vorig jaar met Kerst dacht ik: tegen volgend jaar ben ik ondernemer, gezonder, liever, aanweziger. Nu zit ik hier, bijna een jaar later, met precies dezelfde gedachten. Copy-paste. Het ergste is: ik weet altijd precies wat ik wil veranderen. Dat is nooit het probleem geweest. Zo wil ik er zo lang mogelijk zijn voor Kate. Dus goed bewegen, beter eten, minder schermtijd. Ik wil diepere vriendschappen. Dus gesprekken voeren die ik al maanden parkeer omdat ik oppervlakkigheid makkelijker vind. Ik wil werk doen dat er toe doet. Dus stoppen met dat halfslachtig gedoe en zelfmedelijden. Het probleem is dat ik, en ik weet dat ik niet alleen ben, elk jaar wacht tot 1 januari om te doen alsof het nu echt gaat gebeuren. Februari, maart… en alles is weer precies zoals het was. Maar dit jaar niet. Ik wacht dit jaar niet tot de champagne ontkurkt wordt. Ik begin vandaag. 1 december. Dat geeft me vier weken voorsprong op de versie van mezelf die straks high on oliebollen staat te roepen dat 2026 z’n jaar wordt. Vier keer per week bewegen, niet voor een sixpack, maar zodat ik er ben als Kate veertig wordt. Elke maand een echt gesprek met een vriend. Geen barpraat, maar die shit waar je normaal omheen lult. En werk? Dit jaar stop ik met doen alsof. Mijn 2026 heeft 13 maanden. Gelukkig nieuwjaar. LYLT Vind je dat iemand anders deze mail ook moet lezen? Stuur deze dan door. Heb jij de deze mail doorgestuurd gekregen? Schrijf je dan hier in. Lekkere links om over te lullen tijdens de lunch
|
