Goedemorgen, De editie van deze week is een dagje later. Ik had een volle week en kwam van gisteren veel te laat terug van een weekendje Londen. Dus sorry dat ik jullie een dagje langer in spanning heb gehouden. Maar goed, Londen. Het hele weekend in mijn favoriete stad ter wereld. Waarom? Het was mijn verjaardagscadeau voor Kim. Ik houd van die stad. Waarschijnlijk vanwege vroeger maar toch ook de Britse lifestyle die me ontzettend trekt. Die stad voelt op een of andere manier altijd een beetje als thuiskomen. Het was dus misschien ook wel een beetje een cadeau aan mezelf. Ik heb het hele weekend nergens aan gedacht. Niet aan m’n werk. Niet aan m’n eigen ondernemingsplannen. Alles even uit. God, dat zouden meer mensen moeten doen. Britten zijn echt goed in queuing. In de rij staan. Op de hoek van de straat voor een ontbijttentje, in de rij voor het museum. Overal staan rijen. Op de roltrap gaat iedereen netjes rechts staan zodat snelle reizigers er keurig langs kunnen. Alle semi-influencers staan netjes in de 150 meter lange rij voor de volgende hipster newsstand in Covent Garden voor gratis warme chocolademelk terwijl het buiten 17 graden was. Niemand hoeft gecorrigeerd te worden. Iedereen volgt gehoorzaam. Zo fijn als dat lukt, als maatschappij. Hier in Nederland voelt in de rij staan als iets vies, iets dat voor plebs is, want je gaat toch zeker niet in de rij staan. Voor Britten is de rij gewoon onderdeel van de experience. Britten zijn een stuk vriendelijker. Misschien niet dat ze het echt menen. Maar sommige uitdrukkingen klinken zo aardig dat je niet anders kan dan denken dan: “Ok, dan doe ik dat”. Ster-acteur Ian McKellan zegt het beter dan ik. Die positieve benadering missen we hier wel eens. Vergeten hoe het is om op een normale manier te praten met elkaar, of op een normale manier ergens iets van te zeggen. Het lijkt wel of Britten elkaar wat meer vertrouwen gunnen. In Nederland zijn we er ondertussen aan gewend geraakt dat iemand ons ergens probeert te naaien. Vertrouwen is een groot goed, en wij gaan er veel te makkelijk mee om. Britten nemen zichzelf minder serieus en gaan er niet vanuit dat zij het middelpunt van het hele universum zijn. Ze hebben zelfspot. Dat is ook lekker. Een plastic beker op een foodmarket waarop staat: recylce this cup before it self destructs, is niet slechts een prachtig stukje copy. Het straalt fun uit. Door je met een vleugje humor de juiste kant te wijzen. Daar hoef je geen snelweg voor te bezetten. Dat is dan ook precies wat ik meeneem als ik wel weer aan m’n werk en plannen ga denken nu. Bouw iets dat fun uitstraalt. Dat zichzelf niet zo serieus neemt. Dat vriendelijke is, en het vertrouwen van mensen weet te winnen. Iets waarvoor mensen bereid zijn om in de rij te gaan staan. LYLT Lekker links om over te lullen tijdens de lunch
“The secret joys of living are not found by rushing from point A to point B, but by slowing down and inventing some imaginary letters along the way.” – Douglas Patels
|