Goedemorgen, Vorige week kreeg ik veel reacties op mijn post. Iedereen die me kent vond het ontzettend herkenbaar, en laten we eerlijk zijn, alle volgers die ik nu heb kennen mij op een of andere manier. En dan moet je daar weer overheen. Dan moet je een week later weer een post schrijven. Alleen nu voel ik de angst dat het niet slechter mag zijn dan de vorige keer. Van het ene op het andere moment ben ik bang dat wat ik dan deze week schrijf niemand aan zal spreken. In dit soort moment denk ik altijd aan wat Toon Gerbrands ooit in een lezing heeft gezegd. Destijds was hij directeur van PSV en vertelde dat het zijn taak was om mensen te temperen. Als ze in het weekend de wedstrijd verloren zei hij dat het niet zo erg was, volgende week is er weer een wedstrijd. Als ze de sterren van de hemel voetbalde zei hij dat er goed gespeeld was maar let op, volgende week is er weer een wedstrijd. Moraal van het verhaal is dat de hoogtepunten en dieptepunten niet representatief zijn voor het totale resultaat. Iedereen heeft goed en slechte dagen. De truc is zorgen dat je vooruit durft te blijven gaan. Dat het proces sterk is en je daar op let. Dus het maakt niet zoveel uit wat ik schrijf, als ik maar zorg dat ik blijf schrijven. It’s the process not the result.
LYLT Lees: Doe: Kijk: Luister:
|