SOJK Nummer 84
Goedemorgen, Ik heb de KVK inschrijving inmiddels achter de rug en heb dit expres geruisloos gedaan. Je handtekening op een papiertje zetten en je pinpas door een automaat trekken vind ik geen moment om breed uit te meten op LinkedIn. Je hebt, in mijn ogen, nog niets bereikt. Alsof je gaat klappen voordat de voorstelling begint. Nu ben ik aan het wachten op een bankrekening. Dat is dus helemaal geen eenvoudig proces. Want sinds de aanscherpingen op witwassen is het openen van zo’n rekening aan allerlei checks onderhevig. Dat het een aantal maanden zou duren wist ik. Maar ik zit nu gewoon al meer dan 3 maanden te wachten. En mijn brein doet daar iets geks mee. Ik ben in een soort pauze-stand beland. Onbewust ben ik gaan wachten en uitstellen met bouwen tot ik eindelijk die bankrekening heb. Ik heb de ontwikkeling uitgesteld, ga geen gesprekken meer aan en het stemmetje in m’n hoofd zegt telkens: ‘Als ik die bankrekening heb ga ik echt aan de slag”. Dat ik daarmee eigenlijk alleen mezelf ontzettend voor de gek houd is iets dat ik pas recentelijk door kreeg. Precies dit is wat ik eigenlijk elke keer doe. Ik verzin een pietluttig detail waaromheen alles moet draaien zodat ik dat detail kan opblazen tot het make or break moment waarop alles op wonderbaarlijke manier weer gaat draaien. Dit is waarom ik niet geloof in het maken van een uitgebreid businessplan als je wilt starten. Op het begin heeft het namelijk helemaal geen zin om een opsomming te maken van de markt, de grootste bedreidingen en concurrenten die jou nog niet eens zien staan. Je hoeft nog geen koers te zetten en keuzes te maken die je marktleider maken. In deze fase van een bedrijf is je grootste bedreiging jouw uitstelgedrag, je grootste concurrent is het stemmetje in je hoofd. Dat hoef je niet in een plan te gieten, je moet gewoon beginnen. Deze week daarom niet zozeer een schop onder jullie kont maar vooral een schop onder mijn eigen kont. Get.Fucking.Started. LYLT Lees: Doe: Kijk: Luister:
|
