Meel 203 Herpes

Herpes

Als ik de krant opensla dribbelt er een kruisspin zo groot als een geitenkeutel over de pagina. Een fractie lijkt het alsof de kop van Musk van een foto rolt, want precies daar zat de spin (met één vuist op het hart en één arm gestrekt in een 'hulde aan de overwinning', of hoe heet dat ook alweer in het Duits?).

Ik schud de spin uit de krant – met alle acht pootjes om de harige onderbuik gevouwen, blijft hij als dood op de tegels liggen. Als ik weer wil gaan lezen, stel ik mij zijn doodsstrijd voor, hoe 'koudbloedig' geleedpotigen volgens Wikipedia ook zouden zijn.

Met dezelfde schoen waarmee ik de spin onder de rand van de deurmat schuif, plet ik het wezentje dat zo onzalig is geweest in de zaterdageditie te bivakkeren.

Ik zou hier allemaal geen gewag van maken als er niet ook iets vanonder de mat was gespoten alsof ik op een zakje mosterd was gaan staan. De hele frisse morgen, van het ene op het andere moment besmeurd met schuld en smurrie, met dood en drek, moord en mosterd. En dan moet de krant nog worden gelezen!

Ik wilde deze week eigenlijk mijn licht laten schijnen over iets anders: de radicalisering van dit tijdperk, die ellendige, niet langer latente, lelijke herpes die altijd weer de kop opsteekt als de maatschappij zich niet lekker voelt; over Trump en Wilders en andere gevaarlijke ontstoken koortslippen. 'Helaas' staat het akkefietje met de spin gedachten over de ernst van deze reactionaire ontwikkeling in de weg.

En de dag begon zo hoopvol, warm en blauw, gevuld met opgewekt koolmeesgetwinkeleer.

Feb 2025