Meel 217 Sailing
Sailing Bij leven (wanneer anders?) was mijn vader etaleur. Hij richtte etalages in van kledingzaken, beddenwinkels en drogisterijen, van Alkmaar tot Ursem tot Hippolytushoef. Mij leek het wel wat om zijn as ergens in die Westfriese bermudadriehoek uit te strooien en daarna iets vunzigs te eten in een 'Gouden Karper' of een 'Wapen van', maar omdat het die bewuste dinsdagavond dat wij broers ons van deze taak zouden kwijten regende met herfstige windstoten en we niet voor niets aan zee woonden waaruit tenslotte alle leven is voortgekomen, besloten we met zijn gruis naar het strand te rijden. Kwam ik daar ook weer eens! Bij Paviljoen Noord nuttigden we van de opbrengst van zijn Mechels meubilair een laatste avondmaal, toen opeens, tijdens de oesters – enigszins ongepast gezien de plechtige aard van onze missie – Stevie Wonder door het restaurant galmde. 'HAPPY BIRTHDAY TO YOU!!! HAPPY BIRTHDAY!!!' Aan een tafeltje naast het onze werd een ijsfontein ontbrand. Gegeneerd ontving de jarige de egards van zijn tafelgenoten. Van gêne bij het gebroed daarentegen geen sprake. Aldus ontboden we de chef-bediening aan onze tafel. Want waarom wel het leven vieren maar niet de dood? Of wij ook een sterretjes spuwende ijsfontein op tafel mochten, of hij 'Sailing' van Rod Steward wilde opzetten en of er heel even aan de luwe kant van het paviljoen een raam open mocht. 'Geen enkel probleem, heren!' Rod begon te zingen: 'I am sailing, I am sailing, home again, 'cross the sea.' Ruimhartig onderbrak men zijn geschrans en hief het glas toen ik, als eerstgeborene, door mijn broers bij de broekriem vastgehouden, hangende uit het raam het containertje leeg schudde. 'Oh Lord, to be near you, to be free … ' Er woei nauwelijks iets terug naar binnen dat niet met een vochtig servetje van mijn lippen kon worden geveegd. Zo'n asverstrooiing had mooi geweest, maar helaas, mosterd na de maaltijd, daar het gruis van onze stamoudste al vóór het diner door de schuimende branding de eeuwigheid was binnengelikt. Juni 2025 |
