Meel 206 Hoelaboelaboela
Hoelaboelaboela 12-07-1995 Op een mountainbike zonder spatborden fietsen we over de stoffige wegen van Estland, dat zich nog nog niet zo lang geleden heeft losgeweekt van de USSR. Boris zit met alleen een luier en een petje op in het stuurzitje. De zon staat hoog, tussen de hooiruiters lopen ooievaars, hier en daar verscholen in het groen een vrolijk geschilderd houten boerderijtje. Heel af en toe een auto of een vrachtwagen. Voor de rest ijl leeuwerikgezang, het gesuis van de fietsbanden over het asfalt en Boris: 'Papa doe plieplieplie.' En dan moet ik hem nadoen, terwijl hij mij zoute visbiskwietjes voert. 'Bollobollobollo … hoepahoepahoepa … ' Dat vindt hij leuk. Hij is twee. We hebben gezwommen in een zandafgraving naast een cementfabriekje met kapotte ramen. We hebben rijstpasteitjes en brood met gerookte kaas gegeten en flesjes kvas gedronken. Hij heeft uren onder een boom liggen slapen, terwijl ik rookte en dingen schreef als: 'Dapper, bijdehand mannetje. Zit ik hem niet te veel op de huid? Groeit hij niet te snel op? Hij is nog maar twee.' En: 'Boris is in diepe slaap. Kon ik maar in zijn koppie kijken om te zien hoe hij deze dagen ervaart. Ik streel zijn door de zon gebleekte haar en kus zijn voorhoofd. Middernacht in een hotelkamer te Pärnu met de balkondeuren open. Er prikken tranen in mijn ogen. Dat zware Estse bier ook!' Maandag is hij 32 geworden. Precies zo oud als ik toen. Hij heeft sociologie gestudeerd en een appartement in Helsinki gekocht met zijn vriendin. Hoe lang nog voor ik hem met een luier om vraag: 'Boris doe hoelaboelaboela.' ? Mrt 2025 |
