Meel 208 Leguaan

Leguaan

In de kleedkamer van De Beeck vang ik flarden tekst op van de andere kant van het scheidingswandje: 'Die oudste van Gerard, ja, die gaat naar het gymnasium … die donkere, ja …'

En: 'Wat smeer jij er op dan? Hoe pH-neutraal is dat?'

Aan onze zijde van het hormonale tussenschot beweert Dirk (een gepensioneerde kraanmachinist) dat zwemmen genetisch is:

'Met z'n drieën ging ik vroeger met me vader zwemmen in zee, als ie klaar was met ze werk. In het leger reed ie op een vrachtwagen in Den Helder. Dat zwemmen, dat heb ik van hem.'

'Beetje dobberen, ouwehoeren en koffieleuten ... Ouwe lullen triatlon, Dirk!'

Terwijl vrouwen dingen van elkaar lijken te willen weten, willen mannen laten weten wat ze weten. Of vinden:

'Zo maar wat mensen neersteken, toeristen, een meisje van negentien … En daar in Amerika, die andere mafkees, Trump. De wereld lijkt wel gek geworden. Van mij hoeft het allemaal niet. Wie gaat er nou met een mes de stad in? Nee, laat mij maar lekker zwemmen, toch?'

Had Dirk het maar voor het zeggen, dan zou het allemaal niet zo'n zootje zijn.

'Ik zie altijd een beetje op tegen dat kouwe water,' zegt een andere man.

'Maar als je erin leg is het toch lekker?' relativeert Dirk.

'Uiteindelijk wel.'

'Nou dan! Je lijk wel een lagu ... lego ... Die houwen ook alleen van warmte.'

Waar de mannen verzanden in poëtisch gefilosofeer hoor ik de vrouwen tot iets wezenlijks komen:

'Hoe lang doe je met zo'n tube? Het is namelijk best droog ... ook weer niet zo dat de vellen erbij hangen. Kijk, hier … '

'Och jee, ja, ik zie het … De Etos heeft ook grotere tubes, van een ander merk, maar dat ken ik dus niet.'

Apr 2025