Meel 218 Schrijn
Schrijn Van kennissen op vakantie in Ierland vernam ik dat de boerenhoeve met het muurtje (met de schrijn!) heeft plaats gemaakt voor een verkeersader. Het bericht doet mij meer dan mij lief is, en ook mijn vriend en halfbroer R. is ontdaan – het is niet niks om bij leven reeds als heiligen te zijn herdacht, en vergeten! In het voorjaar van 1985 trokken R. en ik in een Renault 4 bestel door Ierland, vergezeld door twee roeken en een bonte kraai die we uit nesten hadden gejat. In een kist achterin de auto groeiden de halfnaakte pullen op tot volwassen vogels in stemmige rouwdracht, schor als kettingrokers en brutaal als balorige pubers. Hun honger verwarden wij, romantische twintigers, met aanhankelijkheid, hun driften met trouw. Op een dag lagen wij in de berm een sigaretje te roken terwijl de kraaien zich hoog in de populieren vermaakten toen een boer, leunend op zijn stok een praatje kwam maken. Toen we uiteindelijk verder moesten riepen we de vogels (Kom maar! Kom!) en zeiden we de eerder verontruste dan verbouwereerde man gedag, terwijl de kraaien op onze uitgestoken armen landden en zich gewillig de auto in lieten bewegen. In de zijspiegel zag ik de boer op de weg door de knieën zijgen, zijn alpino afnemen en de handen vouwen. Jaren later bleek de man op de plaats delict, op een muurtje van zwerfkeien, een schrijn te hebben gemetseld ter ere van de Moeder Gods, met achter een glasplaatje een Mariabeeldje, drie zwarte veren en het relikwie van een door ons leeggerookt pakje North State. Gekerfd in het cement en met goud ingeschilderd de tekst: “And the skies blackened by their command'. Na de dood van de boer heeft diens ongehuwde, inwonende dochter nog jaren het glaasje gelapt en een kaarsje brandende gehouden. Tot dus een vierbaansweg een einde maakte aan een tijdperk en het enige bewijs van onze heiligheid. Geloof of bijgeloof? Wat doet het ertoe? Is er ooit een schrijn met een waxinelichtje aan u gewijd? Nou dan. Juni 2025 |
