Meel 230 Pestpleuris

Een vorstelijk gevoel neemt bezit van mij als het bevrijdende 'boarding completed' klinkt. De rode stoelriemen liggen zielig, als een overreden slang op het donkerblauw van de stoel naast mij; plek voor mijn sjaaltje, heerlijk!

Te vroeg gejuicht, want daar sleept Cor of Jan (hoe moet ik dat weten?) zijn sinds enige jaren uit het werkcircuit gestoten, geschonden lichaam door het gangpad. Ik had hem door zijn gedrongen bouw niet zien aankomen. Hijgend en ingehouden vloekend van een hoogst overdraagbare aandoeningenmix uit vervlogen tijden omsnoert hij zijn pens op mijn 'spulletjesstoel'.

Hij ruikt een beetje naar natte hond op de achterbank, naar de ex van een ex-vriendin, met een zweem komijn en die beschimmelde wastrommel van …

'Mijn naam is Raymond Bordeaux en namens de geile bemanning van deze KL1253 naar Helsinki wens ik u allen een fijne vlucht.'

Ik zie het zeegat bij IJmuiden, de A9, de duinen en witte bootjes op het Alkmaardermeer, maar dan zwenken we naar het Noordoosten, zodat mijn vriendin voor niets in de tuin staat te zwaaien ... Laat hem alsjeblieft niet tegen mij praten ...

'Schilderijen?' vraagt Cor, wijzend naar de rol schilderijen.

Heb jij je drie weken niet gewassen? Maar ik antwoord netjes: 'Ik ben schilder, ja.'

'Ik kijk altijd naar Krabbé, die acteur, Job Krabbé. Dat doet ie goed hoor! Van de week had ie weer zo'n schilder, iets met een 'M', weet ik veel … dan volgt ie zo'n man z'n hele leven. Die kon schilderen, hoor! Die Krabbé die laat dan alles zien van zo'n man.'

'M?' vraag ik. 'Wie bedoel je?'

'Iets met M. … weet niet meer. Hij had het hoe dan ook niet makkelijk. Maakt niet uit. Dat liet die Krabbé allemaal zien. In Amerika is ie later nog vreselijk besodemieterd, die M.'

(Manet, Monet, Matisse, het allergekst is Krabbé op zichzelf.)

Op ijle hoogten bijgeschoold door ene Cor uit de chocoladefabriek over een kunstenaar die M. heet.

'Cabin crew, take your sweets!'

Sept 2025