Meel 237 Mondello
Eind september en het regent uit overjagende haringgrijze natte Ruysdael luchten. In Holland! Niet hier in Palermo, op het strand van Mondello, waar mevrouw H. en haar intieme huisvriend zich een dagje zorgeloos laven aan elkaar, aan de koperen ploert die niet langer schroeit en beukt maar schenkt en koestert, en aan alles daaronder op deze breedtegraad. Terwijl mevrouw zojuist heeft gebadderd en zich op haar zonnebed genoeglijk door de warme bries laat droog föhnen, bladert de intieme huisvriend in de schaduw van de parasol door de meegebrachte lectuur. Het leeuwendeel van onze broeders en zusters van de plaag is reeds volgevreten teruggevlogen. De stad en het strand hebben weer iets van hun oorspronkelijke rust verkregen. 'Bírrá!! Acqua minerale, bírrá!!' roept een donkerbruin verkoolde strandventer. En even later: 'Aperol spritz, aperol!' Hoe bevoorrecht zijn mevrouw H. en haar huisvriend om niet met badlakens en plastic kinderspeelgoed over het strand te hoeven leuren. 'Massagio, sado-massagio!' Daar heeft mevrouw wel oren naar. Haar huisvriend niet. Een Chinees vrouwtje met vissershoedje en sokken in slippers masseert met Johnsons' babyolie mechanisch de rug van mevrouw, met meer tegenzin nog dan de huisvriend dat zou doen zou hij al masseren wat hij nooit doet … Hij doet weer andere dingen. Wat voor dingen? … Andere dingen! Terwijl mevrouw zich door Aziatische knuistjes in een roes van vergetelheid laat vervoeren, wie weet in een lang vervlogen kinderlijke staat, verkeert ook haar huisvriend al lezend nauwelijks in het heden – dat voortreffelijke, onovertroffen heden van een doordeweekse dag in Mondello. Geniet ervan, omhoog gevallen kleinburger, zuig het op, zolang het je nog is toegestaan! 'Bírrá!! Acqua fredda, bírrá … ' Okt 2025
|
