Al na twee dagen Palermo moesten we onze bestellingen aanpassen. Er is voor deze twee in ledigheid verkerende toeristen domweg niet voldoende ruimte voor de boerse overvloed van de Siciliaanse dis. Wat de autochtoon weet weg te werken is van ongekende proporties. Hij mag de dag dan minder lanterfanterend hebben doorgebracht dan wij, maar hij heeft zich ook niet afgebeuld bij het uitdiepen van irrigatiekanalen of het scheren van een kudde schapen. Toch wordt er geen gang van de traditionele Siciliaanse maaltijd overgeslagen. Uitgehongerd vertrouwt hij (maar ook zij) alles wat de pot schaft toe aan de peristaltiek van zijn stortkoker. De borden gaan met brood schoongepoetst terug naar de keuken, op een ossobucobot en een knoflookschilletje na. Vrijwel dagelijks eten we in ons stamrestaurant, dat al dertig jaar boogt op exact hetzelfde menu. De vis mag soms afwijken door wat de vangst dicteert, maar de konijnen worden al dertig jaar op identieke wijze (achter in de nek) naar het hiernamaals van Trattoria Tipica Altri Tempi getikt, gebalsemd in een met suiker en azijn gestutte groentebouillon. Een half konijn per couvert, waarvan wij er inmiddels drie (hele) op ons geweten hebben. Na een antipasto van vierenhalf ons lokale pecorino, voor één persoon, wordt de pasta binnengetild op borden als wieldoppen. Als die op is, is het de beurt aan lamsbout op een schaal met gebakken aardappelen, voor één persoon, of 'Baccalà a tutti i maneri', verschillend bereide hompen kabeljauw over drie borden verdeeld! Ter afsluiting lijkt het restaurant met slechts één optie voor een toetje genade te kennen met zijn gasten. Op de kaart, ja, maar niet op tafel; de ober moet drie keer lopen, met honingmeloen, biscotti en cannoli en zelfgebrouwen likeur. Oranje limoncello en twee flessen met diepgroen veralgd aquariumwater waarin laurierbladeren en venkelstengels schemeren. Hoe ongeloofwaardig een en ander misschien ook, is alles met de hand op de bijbel beschreven. En hoe benieuwd wij ook zijn naar de geheimzinnige stofwisseling van de Palermitani, is dat zoals zovele zaken in deze stad, niet 'cosa nostra', maar de hunne. Okt 2025 |
