Meel 239 Kaufland
Ik ben zó blij dat ik niet iemand anders ben, en zeker niet die man die zich op krukken tegenover het station langs het terras van Café Perron voortbewoog. Een tanige veertiger met een spits knaagdierenprofiel, idem dito gebit en ingevallen wangen, met aan zijn hinkepoot een hagelwitte sneaker en een afgetrapte van hetzelfde merk aan de andere. Met het risico hardhandig te maken te krijgen met een onverwerkt, gewelddadig verleden, zocht de amateur antropoloog in mij contact. Vanwege zijn handicap durfde ik het aan. Voor de lezer zou een confrontatie natuurlijk fijn zijn geweest, maar de man was goddank, net als ik, in een opperbeste bui. Hij zei dat hij vlak voordat hij zijn scheenbeen op vijf(!) plekken had gebroken nieuwe schoenen had gekocht. Hij droeg die ene schoen pas weer sinds het gips eraf was, vandaar. Op vijf(!) plekken je been breken? Door een inbreker met ze harses tegen het keukenkassie en het aanrecht te slaan. Z'n honden stonden erbij en keken ernaar, hoewel hij ze anders had afgericht. Die gozer was toen op hem gevallen terwijl hij met zijn poot onder de afwasmachine … etc. De details ontgingen mij omdat ik, om het gekraak van het bot niet te hoeven horen, mij zijn keukentje zat voor te stellen, en zijn lethargische honden en die inbreker. Wat was er bij dit portret anders te halen dan pillen of drank of schadeloosstelling? Nee, de politie had hem niet kunnen pakken, maar hij wel! Tenminste, nog niet … Hij wist waar hij woonde … hij ging er zo verschrikkelijk aan! Jazeker, meneer. Maar eerst dat poot ... Toen ik zei dat ik het jammer vond dat ik geen documentairemaker was, gooide hij het over een andere boeg, alsof hij reeds met zijn kanis op televisie was. Hij was cv-installateur geweest. Vanwege geldgebrek deed hij zijn boodschappen in Duitsland. Ja, ook sigaretten. Z'n hele wagen vol. Varkenshaas voor acht euro, zó'n doos! In Kaufland, tien keer zo groot als Albert Heyn XL, schappen met sausen waar je geeneens bij kon zo hoog ... Hier zat de tv-kijker natuurlijk niet op te wachten. Die keek uit naar deel twee, de beloofde afrekening. Maar ik ben bang dat ik daar geen verslag van kan doen. We hebben namelijk geen telefoonnummers uitgewisseld. Nov 2025
|
