Goedemorgen, Mensen die mij kennen weten het inmiddels. Ik barst van de goede ideeën. Heel de dag bedenk ik van alles, zie ik mogelijkheden en kansen om bedrijven, kunstwerken, boeken, films of wat dan ook te ontwikkelen. Ik bedoel niet het idee om dit weekend in de tuin te gaan werken of die losse dumbells die ergens in huis liggen te versloffen. Ideeën die me echt raken, waar ik oprecht enthousiast van word. Waardoor ik direct een domeinnaam registreer, mijn baan wil opzeggen en mezelf al succesvol het idee zie ontwikkelen. Handdoeken online verkopen, internationale treinreizen, klusjes as a service, romantische komedies. Even lijkt het alsof alle seinen dezelfde kant op wijzen. Alles gaat veranderen. Dit is het moment dat ze later in mijn biografie beschrijven als het keerpunt. Ik voel het gewoon. Maar zo spontaan als het idee ontstaat, zo geruisloos dooft het idee ook weer. Zodat ik een aantal weken later weer in de dagelijkse sleur zit en deed wat ik daarvoor ook al deed. Alleen nu met een extra gevoel van mislukking. Het keerpunt bleek eerder een zelf gebouwd struikelblok. Maar; wat als ik het zelf eens als keerpunt blijf zien? Wat als ik het niet zie als weer een struikelblok. Ik doe mijn best het als keerpunt te blijven benaderen. Dit is de gamechanger.
Want dat is alsof je dagen nadat je een zaadje geplant hebt, het even opgraaft om te kijken hoe het ermee gaat. Dat is niet makkelijk. Helemaal niet zelfs. Want naast mijn huidige baan wil ik dit voor elkaar krijgen. Terwijl ik er ook wil zijn voor mijn gezin. Maar het gaat me lukken. Telkens als ik twijfel werk ik er harder aan, doe ik extra m’n best. Dit is namelijk het keerpunt. Let maar op. Ik ben diegene die er in moet geloven als niemand anders het doet. LYLT Lees: Doe: Kijk: Luister:
|